Marco Kock

Eerste bouwreis

Marco maakte net als veel bouwreisbegeleiders kennis met Habitat tijdens de grote jubileumbouwreis van Stiho, in 2001 naar de Filipijnen. Ook voor hem was het een ervaring die zijn leven veranderde. Na de bouwreis organiseerde Marco enkele keren een classic car rally met een veiling waarvan de opbrengst voor Habitat was. Toen dat stopte en Marco een bijdrage aan Habitat wilde blijven leveren, kwam de mogelijkheid om bouwreisbegeleider te worden. Sinds 2005 begeleidt hij regelmatig een bouwreis. In het voorjaar van 2019 organiseerde hij er voor het eerst zelf een met een eigen groep vrienden en bekenden.

In Nederland

Marco is projectleider in de bouw. Hij heeft een vrouw en twee zoons. De oudste heeft hij laatst voor het eerst gepolst of die ook niet eens mee wil op een bouwreis. “Ik vind alleen wel dat hij zelf een deel van zijn reis moet betalen. Dat is nog wel even een dingetje”, zegt Marco lachend.

Wat heb je met huizen bouwen?

“Ik begeleid nu een project waarbij 650 huizen gebouwd worden, dus ik heb er wel een beetje verstand van. Met die ervaring doe ik overigens niks tijdens mijn bouwreizen. Natuurlijk verloopt het bouwproces in andere landen anders dan bij ons. Er is zeker iets te verbeteren, maar het is niet mijn missie om te vertellen hoe het beter zou kunnen. Dat is ook expliciet niet de bedoeling van Habitat. Contact maken met de lokale bevolking en een geweldige ervaring beleven, daar gaat het om.”

Belangrijkste taak van een bouwreisbegeleider?

“Alle bouwreizigers de wow-experience bezorgen. Dat betekent zorgen dat het lekker loopt, dat iedereen kan doen wat hij/zij leuk vindt. Of dat nu bouwen is of met de kinderen spelen, het heeft allebei evenveel impact. Ik bouw zelf af en toe mee, maar vind het geen must. Het is zeker niet de bedoeling om de werkvoorraad van het team te snel op te laten raken.”

Wat brengt het bouwreisbegeleider zijn jou?

“Het relativeert alles in Nederland. Ik hoef bijvoorbeeld niet meer zo nodig de allernieuwste iPhone. Na elke reis stof je dat gevoel weer af. Zo’n reis geeft mij ook enorm veel energie en motivatie. Het is elke keer weer een fantastisch avontuur en ik kom altijd weer fris terug. Reizen is leuk, omgaan met mensen is leuk, je komt op plekken waar je anders nooit komt en je kunt echt iets doen voor de lokale bevolking.”

Favoriete gereedschap?

“Dit lijkt een lastige vraag, maar dat is het niet: mijn handen, dat zijn mijn favoriete gereedschappen. Het werken met mijn handen of samen met de handen van anderen – in een rijtje voor het doorgeven van stenen bijvoorbeeld- , dat maakt bouwen letterlijk en figuurlijk tastbaar!”

Welke ervaring blijft je altijd bij?

“Ik heb twee bouwreizen gemaakt naar Ghana. Toen ik na vijf jaar voor de tweede keer in hetzelfde dorp kwam, wilde ik een paar foto’s maken van het huis dat we de eerste keer gebouwd hadden. Dat zag er trouwens nog steeds goed uit. Voor het huis stonden een paar vrouwen te praten. Een van de vrouwen kijkt me aan en zegt opeens ‘I know you’. Ze draait zich om en loopt haar huis in. Even later komt ze terug, een foto in haar hand waar ze nog snel even het stof afblaast. Blijkt het de groepsfoto te zijn van onze bouwreizigers van vijf jaar geleden. Die staat dus gewoon nog steeds in haar huis. Kippenvel. Het betekent zoveel voor mensen dat wij daar een week komen helpen. Dat kun je bijna niet inschatten.”

Waar heb je bewondering voor?

“De veerkracht van de mensen. Dat ze zo goed omgaan met de omstandigheden waar ze in leven, daar kunnen wij nog een hoop van leren. We kunnen behoorlijk zeuren in Nederland, terwijl wij het zo ontzettend goed hebben. Daar moet ik na een bouwreis altijd even aan wennen. Ik weet nog dat ik de week na mijn eerste bouwreis een oplevering had van een aantal dure woningen. Ik dacht als mensen gaan zeuren over een krasje in het glas, dan ga ik daar heel gek op reageren. Dat is misschien niet zo handig. Gelukkig was de uitvoerder van het project bereid om de oplevering te doen.”tekst: Gerda van der MeerMaak ook kennis met de andere bouwreisbegeleiders