Edwin van den Elst met Talent & Pro op bouwreis

Edwin van den Elst ging met Talent&Pro op Habitat bouwreis naar Cambodja

“Een oprechte kans om voor een gezin het verschil te maken”

Het moest een cadeautje zijn. Voor de medewerkers van Talent&Pro en voor de maatschappij. En een cadeautje werd het, want de Habitat bouwreis van de ‘jonge honden’ in Cambodja was een enorm succes. CEO Edwin van den Elst vertelt hoe dat komt en wat de impact van een bouwreis is op de organisatie.

Edwin van den Elst is CEO van Redmore, een bedrijf dat mensen en oplossingen levert aan financiële dienstverleners, de zakelijke dienstverlening, overheden en zorginstellingen. Talent&Pro is een van de onderdelen van Redmore en detacheert vooral jonge professionals bij banken en verzekeraars. Het gaat goed met de organisatie en Edwin vond het tijd om iets terug te doen. “Ik wilde het bedrijf en de medewerkers een cadeautje geven, want ik heb veel aan ze te danken. En ik ben van mening dat je iets terug moet geven aan de maatschappij als het je goed gaat.” Een bouwreis met Habitat kwam al snel naar boven als de perfecte manier om dat cadeautje vorm te geven.

Edwin kent het werk van Habitat al meer dan tien jaar. De organisatie heeft hem zelfs zijn eerste medewerker gekost, want toen hij die wilde contracteren zei ze ja op één voorwaarde: als Habitat haar zou bellen voor een baan, koos ze die. En dat gebeurde na een tijdje. Dat weerhield Edwin zelf, zijn vrouw Jolanda én zijn dochter Saar overigens niet om zich later nog vaak in te zetten voor Habitat. Dat doen ze als bouwreiziger, vrijwilliger op kantoor en bij evenementen om sponsorgeld op te halen.

Motivatiebrief
En nu dus door zelf een bouwreis te organiseren. Vijftien medewerkers gingen er uiteindelijk mee. Daarvoor moesten ze een bedrag aan sponsorgeld betalen en vooral een mooie motivatiebrief schrijven. Dat leverde 50 brieven op. Edwin wilde de selectie zo objectief mogelijk houden, daarom heeft hij de brieven zelf niet gelezen en zich niet bemoeid met de uiteindelijke selectie. “Alle brieven zijn gelezen door een medewerker van Habitat en die heeft er vijftien uitgekozen.”

Vijftien deelnemers die elkaar vooraf niet goed kenden. “Deze groep werkt normaal gesproken niet samen, ze zitten altijd bij de klant. Maar vanaf dag één was het een enorm hechte club.” Dat bleef zo toen ze eenmaal weer terug waren. Edwin heeft daar wel een verklaring voor. “We hebben een week lang naast elkaar zitten zweten, emoties gedeeld en samen waanzinnig veel lol gehad. Als je elkaar dan tijdens een bijeenkomst op kantoor weer tegenkomt, kruip je toch wat dichter tegen elkaar aan.” Dat vindt Edwin een positief resultaat van de reis en het past goed bij Talent&Pro. “Kameraadschap is belangrijk in onze organisatie.”

Vrouwengemeenschap
De bouwreis ging naar Cambodja. De vijftien bouwreizigers hebben daar in een week tijd een compleet huis gebouwd voor het jonge gezin van Tes. Cambodja is een bijzondere bestemming, vond Edwin. “Je voelt de extreme impact van het oude regiem van de Rode Khmer. We waren in een kleine gemeenschap in de buurt van Siem Reap. Die was voornamelijk door vrouwen opgebouwd, omdat de mannen allemaal vermoord waren in de oorlog.”

Iets tastbaars achterlaten
De familie van Tes is extreem arm. Tijdens de bouw woonden ze onder het huis van een andere familie uit het dorp. Edwin is vol bewondering voor het gezin. “De man van Tes werkte ontzettend hard mee. Hij kon alles. Ik voelde me er uitermate onhandig bij.” Gelukkig maakt het tijdens een bouwreis niet uit of je handig bent of niet. Er is altijd voor iedereen iets te doen. Na een week was het huis af, tot groot plezier van Edwin. “Dat wij met ons bedrijf in een week tijd van niets tot een heel huis waren gekomen en zo iets tastbaars konden achterlaten, dat vond ik mooi. Ik ben dan ook enorm blij dat we dat mochten doen.”

Aandacht op social media
Tijdens de bouwreis is er een mooie film gemaakt die de deelnemers en de organisatie zoveel mogelijk gedeeld hebben. “We hebben veel kabaal gemaakt op social media en dat leidde tot veel warme reacties van klanten en collega’s.” Edwin legt graag uit waarom al die aandacht zo belangrijk is. “De film geeft een goed beeld van wat je kunt verwachten tijdens een Habitat bouwreis en van de mooie dingen die Habitat allemaal doet. Het is mooie PR voor de organisatie.” Of het ook mooie PR voor Redmore is? “Je kunt het misschien borstklopperij noemen, maar in de kern doen we het niet om medewerkers blij te houden of naar klanten een goed gezicht te hebben. Voor ons is het een oprechte kans om voor dit gezin het verschil te kunnen maken. Dat je dat met je eigen inspanningen kunt realiseren maakt het nog mooier.”

Bekijk via deze pagina de film over bouwreis van Talent&Pro naar Cambodja

“Als commercieel bedrijf iets terugdoen voor de wereld”

“Op skivakantie hoorde ik voor het eerst over Habitat.” Aan het woord is Marcel Paardekooper, een van de oprichters van ICT-bedrijf Legian, dat sinds een aantal jaren actieve sponsor is van de bouwreizen van Habitat. Hij vertelt waarom hij onze organisatie in zijn hart heeft gesloten, hoe de bouwreizen bijdragen aan de werksfeer bij Legian en ook een beetje helpen om nieuwe medewerkers en klanten aan zich te binden.

Maar eerst die kennismaking. “Op skivakantie sprak ik de fondsenwerver en enkele bouwreizigers die allemaal prachtige verhalen hadden. Dat bleef wel hangen. Toen ik een tijdje later een medewerker kreeg die in Amerika voor Habitat had gewerkt, kwam het weer boven.” Marcel en zijn compagnon Dick Hoogendoorn besloten om het 15-jarig bestaan van Legian te vieren met een bouwreis met medewerkers. “Gewoon, omdat we als commercieel bedrijf iets terug wilden doen voor de wereld.”

Met vijftien mensen uit de organisatie bouwden de Legianners aan een huis op Bali en dat beviel uitermate goed. Zo goed dat op dit moment wordt nagedacht voor een locatie voor de 5e bouwreis.

Vrije dagen inruilen

Er is altijd genoeg belangstelling van collega’s om deel te nemen. Hoewel ze er wel iets voor moeten doen. “Medewerkers geven er vijf vakantiedagen voor op en betalen een eigen bijdrage. Daarnaast verwachten we dat ze extra geld voor Habitat ophalen door sponsorgeld te werven. Dat voorkomt dat mensen de reis als verkapte vakantie gaan zien, want het is ook gewoon hard werken”, legt Marcel uit. Naast de bouwreizigers zijn er ook regelmatig medewerkers die een donatie doen voor Habitat, bijvoorbeeld door een paar vrije dagen in te ruilen voor geld voor Habitat of een deel van hun bonus te geven.

Waarom heeft Marcel nu juist voor Habitat gekozen?

“Er zijn maar weinig goede doelen waar je zo zeker van weet dat er iets goeds met je geld gebeurt en waar je zelf de handen uit de mouwen steekt en deelneemt aan de realisatie.” Ook de mensen op het kantoor van Habitat dragen bij aan de positieve ervaringen van Marcel. “Die mensen zijn zo bevlogen met hun werk bezig, daar wil onze organisatie graag aan meedoen.”

Teambuilding

Hoewel iets terug doen voor de wereld het belangrijkste doel was van de bouwreizen, is het teambuildingaspect ook heel belangrijk. Marcel: “Wij hebben veel collega’s die de hele week door het land rijden en bijna altijd bij de klant zitten, die kennen elkaar nauwelijks. Als je dan een hele week samen optrekt met collega’s die je nog nooit gezien hebt, doet dat zo veel voor de collegialiteit. Mensen die een hele week samen bezig zijn en soms zelfs bij elkaar op de kamer slapen, bouwen hele speciale werkrelaties op. Dat is heel mooi om te zien.” Ook de collega’s die in Nederland blijven, worden betrokken. “We maken filmpjes en zetten elke dag informatie op de intranetsite. Zo proberen we ze zo goed mogelijk op de hoogte te houden van onze belevenissen.”

Commercieel belang
“Nee, totaal niet”. Het antwoord komt nog voordat de vraag helemaal gesteld is. “We hebben nooit een commercieel belang gehad bij de reizen. De eerste keer hebben we niet eens informatie op onze website gezet.” Dat is nu wel anders, want op de website van Legian vind je verschillende filmpjes van de vier reizen die de Legianners inmiddels hebben gemaakt. Ook krijgen klanten een mooi filmpje na een bouwreis, waarin tegelijk uitgelegd wordt dat de reizen ‘worden bekostigd met geld dat anders aan relatiegeschenken wordt besteed’.

Waar Marcel pas na een paar jaar achter kwam, was dat de bouwreizen voor verschillende collega’s een reden was om bij Legian te gaan werken. Ook van klanten komen regelmatig positieve berichten. “Medewerkers en klanten vinden het steeds belangrijker dat je als bedrijf laat zien dat je betrokken bent bij de wereld”, legt Marcel uit. Dus hoewel het nooit zo bedoeld is, is het wel mooi meegenomen.

Gezamenlijke herinnering, onvergetelijke ervaring

Maar het mooiste is toch die gezamenlijke herinnering en die onvergetelijke ervaring. Marcel is inmiddels drie keer op bouwreis geweest en vond het elke keer weer indrukwekkend. “Ik vind het heel mooi om ook andere mensen die ervaring mee te laten maken. En natuurlijk brengt het mij ook wat. Op sommige plekken is zoveel armoede, daar wordt je nederig van en dan realiseer ik me weer dat wij ontzettend veel geluk hebben dat we in dit land geboren zijn.”

“Nog zoveel mensen hebben geen veilig huis. Het is gewoon nog niet klaar”

Patrick Verbeij werkt al 17 jaar voor de Rabobank, maar maakte het afgelopen jaar pas zijn eerste bouwreis. De directeur Vermogensmanagement van Rabo regio Amsterdam had al vaker verhalen gehoord van collega’s en werd zo langzamerhand steeds meer “besmet met het Habitatvirus”.

Cambodja was de reisbestemming en het werd een geweldige ervaring. Hoewel het wel even duurde voordat Patrick echt overtuigd was van de noodzaak.
“We bouwden in de omgeving van Siem Reap. Daar is een enorm tempelcomplex dat op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Dat trekt heel veel toeristen en er zijn overal winkeltjes, restaurantjes en goede hotels. Ik dacht wel even: waar is die armoede dan?”

Dat werd wel anders toen de groep maandagochtend in de bus naar de bouwplaats reed. De wegen werden smaller en de huizen zagen er steeds armoediger uit. Het laatste stukje ging over een zandpad. Tijdens de busreis snapte Patrick steeds meer hoe het zat. En eenmaal aangekomen op zijn tijdelijke werkplek, kreeg hij meteen zijn eerste onvergetelijke ervaring van die week.

Een rood-wit lint en verder niks

“We stapten uit de bus en daar stond iedereen voor ons te klappen. We hadden nog helemaal niks gedaan, maar wij waren die groep Nederlanders die aan het eind van de week een huis zou opleveren. Van de grond af aan, want de plek waar we aan het werk gingen was gemarkeerd met een rood-wit lint. Verder was er niks. Ik vroeg me wel even af hoe we in die vijf dagen ooit een compleet huis konden bouwen.”

Het was warm en het was droog en het was hard werken, maar nadat Patrick het oude huis van de familie had gezien, wist hij precies waar ze het voor deden. “Dat oude huis was gewoon heel gevaarlijk. Als het stormde en heel hard regende ontvluchtte de familie het huis omdat het op instorten stond. Dan gingen ze met z’n allen onder een boom zitten.

Alsof dat niet gevaarlijk is. Die mensen hebben zo hard hulp nodig. Af en toe zat ik er best wel even doorheen, want het werk was zwaar. Maar dan hoefde ik maar even te kijken naar die kinderen en de mensen en ik kreeg gelijk weer energie.”

Patrick legt uit: een betere wereld achterlaten

Al een heel aantal jaren organiseert de Rabobank bouwreizen met vermogende klanten. Voor de bank is het een uiting van hun wens om aandacht te besteden aan maatschappelijk verantwoord ondernemen. Patrick legt uit dat steeds meer klanten overwegen om geld te besteden aan goede doelen. “Ze kunnen het geld dat ze hebben zelf houden, of het inzetten om een betere wereld achter te laten.” Dan is Habitat een mooie bestemming.

Er is ook een mooie bijkomstigheid van een bouwreis met klanten. “Je leert elkaar zo goed kennen tijdens zo’n week. Er verandert echt iets in je relatie. Op Schiphol al verander je van accountmanager en klant in een groep vrijwilligers die een huis gaat bouwen. Aan het eind van de week omhels je elkaar en deel je een geweldige ervaring. Je hebt elkaar goed leren kennen en je hebt een band voor het leven.

Ik denk dat het makkelijker zakendoen wordt met een klant die medebouwreiziger was. Dat gaat ook over gunnen en vertrouwen. Maar dat is niet direct het doel van een bouwreis met klanten. We gunnen iedereen gewoon zo’n bijzondere ervaring.”

Een bouwreis in de arbeidsvoorwaarden

Wordt een bouwreis met klanten steeds gewoner voor de Rabo-medewerkers, er staat ook iets nieuws op het programma. Elke Rabo-medewerker heeft een opleidingsbudget. Dat kun je inzetten voor je eigen persoonlijke groei en ontwikkeling. Patrick heeft het afgelopen jaar zijn opleidingsbudget ingeleverd om een deel van de reis te bekostigen. Hij zou graag willen dat dit standaard een keuzemogelijkheid wordt in de arbeidsvoorwaarden van Rabo-medewerkers.

“Het werk van Habitat past zo goed in onze doelstelling Growing a better world together. Dat zie je aan de gezinnen die in een Habitathuis wonen. Het lijkt een relatief kleine bijdrage, maar een degelijk en veilig huis verandert echt het leven van generaties. Dat gun je iedereen.”

Tekst: Gerda van der Meer

Lees hier het blog over de bouwreis van Rabobank Amsterdam naar Cambodja >>

In de blog vind je ook deze quote van Patrick:
“En dan is het echt tijd om te gaan. We nemen afscheid van Eric, Lot en Mister Driver. Wat een fijne gasten zijn dat. Mede door hen is de trip onvergetelijk geworden. De koffers zitten vol met souvenirs én herinneringen. Want wat was dit een ongelofelijke belevenis. De gastvrijheid van de mensen van Cambodja is groots en onze dankbaarheid nog groter. Sommige dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn, zoals handen wassen, babypoeder en pauze. Een bouwreis verandert het leven van de familie, maar ook van de bouwers, nooit meer de vanzelfsprekendheid van schoon drinkwater of schoolboeken, het is oneerlijk verdeeld op de platte aarde.”

Talent & Pro op bouwreis naar Cambodja

Talent & Pro reisde eind september 2019 met een zeer enthousiaste team bouwreizigers naar Cambodja. In Siem Reap bouwden zij een huis voor Tes, Koy, Nita en Vanh. Ze bouwden niet alleen een beter leven voor dit gezin, ook voor henzelf was het een geweldige ervaring.

Bekijk de film

Dare Media heeft er een prachtige film van gemaakt. In de film zien we het harde werken, de emotie en het respect. Maar ook het plezier, de blijdschap en het relativeren dat samen bouwen met zich mee brengt! Het besef dat je samen met het gezin een huis neerzet waarmee ze aan hun toekomst kunnen gaan bouwen is zichtbaar aanwezig bij de bouwreizigers.

Over Talent & Pro

Het bedrijf zegt zelf: ”Wat ons zo succesvol maakt zijn juist de ambitieuze mensen waarmee we werken.” Het bedrijf gelooft dat je bent uitgeleerd en helpt jou het beste uit jezelf én je carrière te halen.

Lees meer over deze bouwreis
op de bouwreispagina op bouwmee.habitat.nl

“Op reis met Habitat for Humanity: bouwen aan een toekomst”

In maart 2019 ging Eveline Helmink – op uitnodiging van geluksprofessor en Habitat ambassadeur Patrick van Hees – op bouwreis naar Malawi.

Eveline schrijft over Habitat in Happinez

Voor Happinez 5 van afgelopen juli schreef Eveline een mooi genuanceerd en eerlijk artikel waarin ze niet alleen haar bouwreiservaringen beschrijft, maar zich ook hardop afvraagt of ze nu een gelukstoerist is – een rol die ze bepaald niet prettig vindt. Wat betekent het dat ze niet anders kan dan concluderen dat deze reis haar rijker heeft gemaakt? Als je wel die duurzame bijdrage levert, is het dan erg dat de bouwreis je zelf ook een goed gevoel geeft? Die zoektocht levert een prachtig artikel op, waar we onze bouwreizen helemaal in herkennen.

Lees hier het hele artikel uit Happinez 5 van juli 2019eveline

“Ik vond hen spannend en zij mij ook”

Een van onze bouwreizigers is Edith Balke. In april 2019 was ze op bouwreis in Malawi. Daar kwamen twee wensen uit: vrijwilligerswerk doen in een ver land en iets voor iemand anders betekenen. Voorafgaand aan de reis haalde Edith meer dan € 3.000 aan sponsorgeld op bij collega’s, klanten, vrienden en kennissen.

Met haar 26 jaar is Edith een van onze jongere bouwreizigers. Haar collega bij bouwbedrijf Dura Vermeer organiseerde als bouwreisbegeleider een eigen reis en zag het wel zitten als Edith een van de deelnemers zou worden. Edith wilde graag mee met haar collega, die haar bleef bestoken met prachtige verhalen van zijn eerdere bouwreizen, maar ze vond het best lastig om in haar eentje mee te gaan met allemaal mensen die ze niet kende. Toch ging ze mee, omdat ze zich realiseerde dat het goed zou zijn voor haar eigen ontwikkeling.

Donaties werven

Zo’n 100 donateurs hebben de jonge bouwkundige uiteindelijk geholpen om de reis mogelijk te maken en nog een flink extra bedrag voor Habitat bij te dragen. Dat was eigenlijk helemaal niet zo moeilijk volgens Edith: “ik heb gewoon iedereen benaderd: collega’s, makelaars waar ik mee werk, vrienden. Ik merkte ook dat veel mensen het weer doorvertelden aan anderen. Zo kreeg ik bijvoorbeeld een bedrag van het schildersbedrijf uit mijn dorp.”

Kippenvel

Het was de eerste keer dat Edith naar Afrika reisde en dat vond ze heel bijzonder. Vooral toen de groep op de eerste bouwdag met de bus naar de bouwlocatie reed. “De weg werd steeds smaller. Uiteindelijk was het niet meer dan een hobbelig zandpaadje. Er waren onderweg al heel veel kinderen die naar ons toe kwamen rennen. Opeens zagen we een hele groep kinderen in de verte en hoorden we mensen zingen. Dat waren de mensen uit het dorp waar we aan het werk gingen. Ik kreeg er gewoon kippenvel van.“

Naast het bouwen was er ook veel tijd om te spelen met de kinderen. “Het was schoolvakantie dus er waren heel veel kinderen in het dorp. Ik vond de kinderen in het begin best wel spannend en zij mij ook, merkte ik.” Met haar lange blonde haar zag Edith er heel anders uit dan de kinderen gewend waren. Maar toen ze samen spelletjes gingen doen was het ijs snel gebroken. “Ze deden een spel met een wiel en een stok eraan maar ik heb vooral meegedaan aan touwtje springen.”

Toen de groep bouwreizigers in hun pauze een wandelingetje door het dorp maakte, werd duidelijk hoe hard nodig het werk van Habitat is. “Sommige muren van de huizen waren zo slecht dat je gewoon de ruimte inkeek waar ze liggen te slapen.”

Het viel Edith op dat er vooral vrouwen en kinderen in het dorp waren. “De mannen waren de hort op, of misschien wel overleden, net als de man van de mevrouw waar wij het huis voor bouwden. Ook een van haar kinderen was al overleden en zelf had ze hiv. Ze had een miskraam gekregen en was daar nog steeds zo ziek van dat ze niet kon lopen, maar soms lukte het ons om een lach op haar gezicht te toveren.“

Woordenlijst op de wc-deur

Tijdens de bouw werd het Nederlandse team geholpen door jongens uit de buurt die ervaring hadden met bouwen. Sommigen waren als bouwvakker in dienst van Habitat, anderen hielpen mee omdat ze het leuk vonden. “Ik probeerde om een beetje met ze te praten. Met wat Engels en de hulp van het lijstje woorden dat op de wc-deur hing ging dat best.” Zo kwam Edith erachter dat een van de jonge bouwvakkers elke dag anderhalf uur moest fietsen om op de bouwplaats te komen. “Hij was heel trots op zijn fiets, die hij me speciaal ging laten zien.”
Het was heet, de steigers waren best gammel en metselen is een precisiewerkje, maar het hoogste punt van het huis is gehaald en het dak zit erop. “We hebben best hard gewerkt, maar het geeft zoveel voldoening. En ik kan toch niet stilzitten, dus dat harde werken was helemaal niet erg.”

Nog veel intenser dan ik dacht

Eenmaal thuis vertelt Edith aan iedereen die het maar horen wil over haar reis. “Wat ik tegen iedereen zeg is dat het nog veel intenser was dan ik dacht. En wat me opviel is dat de mensen zo blij zijn terwijl ze helemaal niks hebben. Terwijl wij om elk dingetje zeuren.” Dit heeft Edith wel aan het denken gezet. “Als ik nu ergens boos over ben denk ik wel snel: stel je niet zo aan.”

Meer lezen over de belevenissen van het team in Malawi?
Bekijk hier het blog op de teampagina

Carlos Platier Luna: van Expeditie Robinson naar huizenbouwer

“Wat ik anders ben gaan zien, is dat ik nu dankbaar ben dat ik veilig leef, dat alles hier in Nederland zo goed geregeld is. En dat dat niet zo vanzelfsprekend is.”

Carlos Platier Luna was in april 2019 één van de vrijwilligers die met Habitat for Humanity in Malawi een nieuw en veilig (t)huis bouwden voor Mary en haar drie kinderen. Je zou denken dat hij al heel wat heeft meegemaakt door zijn deelname aan expeditie Robinson twee jaar geleden. Maar de ervaring die hij in Malawi opdeed was er een die hij nooit meer zal vergeten en waar hij graag over vertelt.

Carlos Platier Luna won het 18e seizoen van het bekende TV-programma Expeditie Robinson. Daarnaast is hij voormalig top judoka, docent lichamelijke opvoeding, personal trainer en TV-presentator. En nu dus ook bouwvakker in Malawi, een van de armste landen van Afrika.

Heftig verhaal

Carlos maakte de reis met Habitat for Humanity, een internationale non-profit organisatie die bouwt aan een wereld waarin iedereen een veilig (t)huis heeft. Samen met 18 andere Nederlandse vrijwilligers, waaronder ook travel influencer Chloë Sterk, met lokale bouwvakkers en de toekomstige bewoners, hielp Carlos een week lang met de bouw van het huis van weduwe Mary en haar gezin.

Dat het werk van Habitat nodig is, kan de voormalig Robinsonwinnaar goed uitleggen: “Mensen slapen onder daken die lek zijn. Bij regen moeten ze in een hoekje schuilen. Ik vond het wel heftig om dat verhaal van Mary en haar gezin te zien, hartstikke ziek, niks kunnen doen. Dat ze haar leven in de handen van iemand anders moet geven. Je kunt het je bijna niet voorstellen. Het is in Nederland zo vanzelfsprekend dat wij een goed huis hebben, terwijl dat eigenlijk niet zo is.”

Thuis

Carlos is inmiddels weer thuis, maar nog steeds een beetje onder de indruk van zijn reis. “Voor mij is thuis de plek waar mijn geliefden zijn. Dat dit in een veilig huis is, vind ik vanzelfsprekend. Voor de mensen met wie in ik Malawi heb kennis gemaakt betekent thuis eigenlijk hetzelfde als voor mij in Nederland. En dankzij Habitat kunnen ze dat thuisgevoel nu gelukkig ook beleven in een veilig huis.”

Kippenvel

Na de bouwweek was het huis, waar Carlos hard aan heeft meegebouwd, zo goed als af. Binnenkort kunnen Mary en haar gezin erin trekken. Habitat bouwde al eerder in de gemeenschap waar Carlos en zijn bouwmaten aan het werk waren en daar mocht hij een kijkje nemen. “Zo gaaf om te zien hoe een bewoond Habitathuis eruitziet”, vertelt Carlos enthousiast. “Het heeft een ruime kamer en wel twee slaapkamers. Er zitten ramen in en een deur, de muren zijn netjes glad gestukt, de vloer is prachtig geschilderd en het heeft een mooi dak. Het is ruim, het is veilig en het is dicht. Zo gaat het huis van Mary er uiteindelijk ook uitzien. Ik krijg er gewoon kippenvel van.”

Enthousiast verslag

Carlos heeft tijdens de hele bouwreis enthousiast verslag gedaan van zijn belevenissen aan zijn ruim 55.000 volgers op Instagram: Carlos op Instagram tijdens de reis >>

Lees meer over deze bouwreis >>

“Iedereen kan dit: een steentje bijdragen met Habitat for Humanity”

Manon Boom, 26 jaar, werkt 4 jaar bij Luxaflex Nederland op de marketingafdeling. In april 2019 ging zij op bouwreis naar Malawi.

“Met een vrijwilligersorganisatie helpen bij een project in een derdewereldland; dat heb ik altijd al eens willen doen. Dit omdat ik me er bewust van ben dat ikzelf in luxe leef en dit niet iedereen op de wereld gegund is. Toen er dit jaar vanuit Luxaflex Nederland en Hunter Douglas de mogelijkheid bestond om mee te gaan op bouwreis van Habitat naar Malawi, heb ik mezelf gelijk ingeschreven. Het leek mij geweldig om mij samen met collega’s in te zetten voor een ander gezin. De blijdschap was uiteraard groot toen ik hoorde dat ik mee mocht op reis om letterlijk mijn steentje bij te dragen door daar een huis te bouwen voor een gezin dat dit heel hard nodig heeft!

Hulp voor een gezin

Een week voor onze reis ontvingen we informatie over het gezin waarvoor wij in Malawi een Habitat-huis zouden gaan bouwen. Het betrof een incompleet gezin van twee weeskinderen, Evance (14) en Innocent (7 jaar). Hun vader is helaas vier jaar geleden al overleden en hun moeder is overleden nadat zij het nieuws kregen in aanmerking te komen voor een Habitat-huis. Hun tante zorgt voor de twee broertjes, terwijl ze zelf ook nog vijf kinderen heeft. Zij vertelt: “Ons huis is veel te klein, maar we proppen ons erin. Ook zijn er dagen dat niet iedereen te eten heeft. Ik kan niet ontkennen dat ons leven zwaar is, maar je zorgt voor je familie; er is geen andere optie”. De informatie van het gezin raakte mij, omdat de tante ondanks de armoede altijd voor haar neefjes klaarstaat. Mijn wil om te helpen werd hierdoor nóg groter!

Een warm welkom

Manon vertelt: ”Ik heb enorm naar de reis toegeleefd en op vrijdag 5 april was het zover; we vlogen naar Malawi voor ons bouwavontuur! De groep collega’s was super enthousiast, evenals onze reisbegeleiding vanuit Habitat Nederland. Na twee dagen acclimatiseren en wat van het prachtige land te zien, hadden we op 8 april onze eerste bouwdag in de community. De aankomst was zo indrukwekkend en gaf mij een warm gevoel: de vrouwen liepen voor onze bus en begeleidden ons al zingend en dansend het dorp in en de kinderen renden ons met een grote glimlach al zwaaiend achterna.”

Eenmaal aangekomen op de plek waar de bouwreis groep het Habitat-huis gingen bouwen, werd er een feestelijke show voor hen opgevoerd. Manon: ”Er werd gezongen en gedanst, waarbij ook wij in de kring werden getrokken om mee te doen. Alhoewel zij vonden dat wij Nederlanders met onze stijve heupen niet echt aan het dansen waren, was het een geweldige ervaring!”

Iedereen kan dit

Vervolgens ging het ‘echte bouwen’ beginnen. Ik was eerlijk gezegd best zenuwachtig, want ik heb twee linkerhanden en een huis bouwen leek mij daarom een uitdaging. Toch werd mij verzekerd dat iedereen dit kan, dus vol goede moed ging ik van start! De fundering was al uitgegraven en ook de eerste laag stenen was door de professionele bouwvakkers aangebracht. Zij gaven ons eerst een uitgebreide uitleg hoe wij de komende dagen te werk zouden gaan: als je cement nodig hebt, roep je “matopi”. Als het gespannen lijntje boven de bakstenen omhoog moet, omdat je toe bent aan de volgende laag zeg je “chingwe mamba”. En als je een troffel nodig hebt, was het codewoord “penny”.

Hij toonde ons hoe je een laagje cement en voegen aanbrengt en wenste ons veel succes. Het voelde wat onwennig, maar na een paar minuten had iedereen de slag te pakken. Ik vond het best zwaar om in de volle zon met 35 graden een huis bouwen, maar het voelde echt heel bijzonder om hier te mogen zijn en letterlijk je steentje te kunnen bijdragen! Ik voelde een bepaalde adrenaline waardoor ik veel energie kreeg om door te blijven bouwen.

Spelen, dansen en zingen

De oudste zoon hielp zelf ook mee bij de bouw van het huis. Evance werkte keihard en deed zelfs het zwaarste werk: cement maken. In het begin waren de broertjes allebei wat afstandelijk naar ons, wat wij natuurlijk wel konden begrijpen, aangezien er een groep onbekende mensen jouw veilige omgeving binnenloopt. Naar mate de week vorderde en ook het huis vorderde, werden de jongens gelukkig meer open en kwamen zij ons elke ochtend vrolijk begroeten. We begonnen elkaar dan ook steeds beter te leren kennen, wat voor een mooie band zorgde. Ook de andere kinderen van het dorp werden steeds vrijer: we zongen, dansten, voetbalden en speelden elke dag met hen. Super leuk!

Dromen werkelijkheid maken

In de loop van de week was er een moment met de familie waarin we elkaar mochten interviewen. Tijdens dit gesprek vertelden de jongens dat zij naar school wandelen (2.5 km) bij een bepaalde stand van de zon en dat zij dan altijd keurig op tijd aankomen. Daarnaast vertelde Evance dat hij graag leraar wil worden en Innocent dat hij Engels heel leuk vindt en daar iets mee wil doen. Ik hoop dat door het huis dat wij gebouwd hebben, deze dromen iets realistischer voor ze worden.

Op dag drie bereikten we het hoogste punt van het huis, waardoor ook de broertjes Innocent en Evance steeds trotser werden; fantastisch om te zien! De tante hield zich op de achtergrond en liet de kleine mannen met veel plezier in het middelpunt van de belangstelling staan. Voor ons het hoogtepunt van deze indrukwekkende en vooral zeer geslaagde reis, waar ik met heel veel liefde op terugkijk!”

Lees hier alle blogposts over de bouwreis van Hunter Douglas naar Malawi

Marlayne Sahupala was bouwvakker in Cambodja met Habitat Nederland

Amsterdam, 29 maart 2019
“Terug uit Cambodja. Thuis. Daar waar mijn familie is. Mijn veilige haven en stevige basis die thuiskomen altijd weer heerlijk maakt en waar ik dit keer extra van geniet. Want een thuis is iets wat voor zoveel families in Cambodja een onbereikbare luxe is.” Dit zijn de woorden van SBS-presentatrice en zangeres Marlayne Sahupala, die de afgelopen week doorbracht in Cambodja om daar met Habitat for Humanity een nieuw en veilig huis te bouwen voor een straatarme familie. Tussen de bouwwerkzaamheden was er ook tijd om een bezoek te brengen aan de andere projecten die Habitat Nederland kan ondersteunen dankzij de deelnemers van de Postcode Loterij.

Een beetje egoïstisch?

Het was de eerste bouwreis van onze Habitatambassadeur en die heeft een onuitwisbare indruk op haar gemaakt. Marlayne: “Het gevoel iets te kunnen betekenen door met mijn twee niet-bouwvakkershanden toch een (bak)steen bij te dragen aan een veilig thuis voor de familie Oeun is voor mij minstens zo waardevol als voor hen. Een beetje egoïstisch? Misschien wel. Is dat erg? Ik vind van niet. Iedere familie die we op weg kunnen helpen naar een bestaan met toekomstperspectief is er weer één! Een stevig waterdicht huis, waterfilters en betere sanitaire voorzieningen geven mensen de regie terug op hun eigen leven en dat biedt uitzicht op een betere toekomst van deze en van volgende generaties. En Habitat helpt daarbij, dat heb ik met eigen ogen kunnen zien.”

Over Cambodja

De slechte staat van de huizen is niet het enige probleem van het land. Cambodja heeft een roerig verleden. Na jaren van burgeroorlog en onderdrukking door de Rode Khmer zijn er de laatste jaren forse stappen gezet in het terugdringen van de armoede. Toch is er nog veel te doen. Zo heeft een groot deel van de bevolking geen toegang tot schoon water of sanitaire voorzieningen. Velen zijn voor hun drinkwater aangewezen op waterputten of sloten, beken en moerassen. Door dit vervuilde water zijn de toch al arme gezinnen vaak ziek, missen werkdagen, hebben minder inkomen en zijn ook nog eens veel geld kwijt aan medicijnen.

Postcode Loterij

Het nieuwe huis dat Marlayne en de andere bouwreizigers samen met de nieuwe huiseigenaren hebben gebouwd, is een van in totaal 120 huizen in een groot project dat Habitat kan realiseren dankzij de deelnemers van de Postcode Loterij. Naast huizen, bouwen we in dit project ook toiletten, zorgen we voor schoon drinkwater in dorpen en op scholen en geven we trainingen, bijvoorbeeld over huishoudfinanciën en over hygiëne. In totaal kunnen wij dankzij de deelnemers van de Postcode Loterij ruim 35.000 van de armste mensen in Cambodja helpen aan een beter leven. Zo kunnen zij de armoede doorbreken, waarin ze vaak al generaties lang gevangen zitten.

Leren handen wassen

Naast timmeren en zagen aan het nieuwe huis van het gezin bij Siem Reap, hielp Marlayne bij de ‘handenwas-training’ voor basisschoolkinderen en bezocht ze een waterzuiveringsstation dat een heel dorp aan schoon water helpt. “Omdat ik ook de andere onderdelen van het project heb bezocht, kan ik nog veel beter aan de mensen in Nederland vertellen hoe de Cambodjanen dankzij dit mooie project een kans krijgen om een beter bestaan op te bouwen”.

Lees meer over onze ambassadeur Marlayne Sahupala en haar werk voor Habitat >>

Nieuwsbrief
Sluiten