Toen Ruby (57) werd gevraagd om mee te gaan op bouwreis met Habitat, twijfelde ze een beetje. “Ik dacht eerlijk gezegd: wat kan ik daar nou echt bijdragen? En is zo’n groepsreis wel iets voor mij?” vertelt ze. Maar de missie van Habitat sprak haar zo aan, dat ze besloot het avontuur aan te gaan — nieuwsgierig naar wat het haar zou brengen.
Samen met een groep van twintig deelnemers reisde Ruby naar Nepal. Daar bouwden ze in één week tijd twee huizen, samen met lokale vakmensen en de toekomstige huiseigenaren, Phulmatiya en Sabkaliya. “We bouwden voor twee alleenstaande, wat oudere dames die geen familie in de buurt hadden om hen te helpen,” vertelt Ruby. “Ze woonden in slechte omstandigheden, in huizen die niet meer veilig waren. Dat raakte me. Je ziet meteen voor wie je het doet en wat jouw hulp betekent. Dat gaf me enorm veel motivatie om alles te geven.”
Zweet, cement en kippengaas
De dagen op de bouwplaats waren intens, maar onvergetelijk. “Je denkt misschien dat je een beetje komt helpen, maar je werkt écht mee,” zegt Ruby. “We werkten met bamboe: zagen, timmeren, kippengaas bevestigen en alles dichtsmeren met cement. Fysiek zwaar werk, in de hitte, maar het voelde zó waardevol.”
Ruby en Sabkaliya werken samen aan haar nieuwe huis.
Ruby doet in Nederland ook vrijwilligerswerk, maar de bouwreis voelde totaal anders. “Je zet gewoon letterlijk een huis voor iemand neer. Dat heeft zoveel impact op iemands leven,” vertelt ze. “Je staat echt iets te doen wat bijdraagt voor die persoon, voor het project en voor de hele gemeenschap.” Daarnaast leer je elkaar ook een beetje kennen, ook al spreek je elkaars taal niet. Een glimlach, een handgebaar, samen lachen om iets – dat contact maakte het echt bijzonder.”
Ook met de groep ontstond een sterke band. “Normaal ben ik wat terughoudend in nieuwe groepen, en hier kende ik maar een iemand. Maar omdat we allemaal hetzelfde doel hadden, klikte het meteen. Binnen een dag voelde het alsof we elkaar al jaren kenden. Iedereen hielp elkaar, ook als het even zwaar was. Dat maakte de hele ervaring nog mooier.”
Aan het einde van de week volgde de overdrachtsceremonie — een bijzonder moment waarop de nieuwe huiseigenaren hun sleutel kregen. Ruby hield daar, met hulp van Google Translate, een korte speech in het Nepalees. “De mensen vonden het geweldig,” vertelt ze lachend. “En onze Nepalese begeleider vond het zó leuk dat hij die avond zijn eigen speech in het Nederlands deed!”
“Kiezen tussen vakantie of bouwreis? Zeker een bouwreis!”
De bouwreis was dus veel mooier dan ze had gedacht. Ze besluit met een glimlach: “Als ik zou moeten kiezen tussen een vakantie of een bouwreis, dan zou ik kiezen voor een bouwreis. Het is hard werken, maar het geeft zóveel voldoening. Je leert een andere cultuur kennen, werkt samen aan iets groots en komt met een warm hart terug. Ik raad het echt iedereen aan!” En dat geldt niet alleen voor Ruby. Ook voor Sabkaliya was een ontzettend bijzondere ervaring: “Ik zal de mensen uit Nederland die hier kwamen om mijn huis te bouwen nooit vergeten. Hun vriendelijkheid blijft me altijd bij.”
