“Het begin van de oorlog was voor Denys erg moeilijk te begrijpen. Hij zal tenslotte altijd een klein jongetje blijven.”, vertelt Tetiana. Tetiana woonde met haar man en 32-jarige zoon Denys, die het syndroom van Down heeft, in Bakhmut toen Rusland Oekraïne binnenviel in 2022. Echter begon de oorlog voor het gezin al in 2014. Destijds begonnen pro-Russische separatisten in Bakhmut met demonstraties en riepen ze op tot vereniging met Rusland. Oekraïense troepen, waar Tetiana’s man onderdeel van uitmaakte, wisten de Russische aanvallen succesvol af te weren, maar toen Rusland in 2022 zijn grootschalige invasie startte, werd Bahkmut niet gespaard.

Tetiana en Denys waren daarom gedwongen te vluchten uit Bakhmut. Onderweg naar het treinstation kwamen ze terecht in de file. Een file die hun leven redde, want op hetzelfde moment werd het treinstation gebombardeerd. Uiteindelijk lukte het hen de regio te verlaten. Ze brachten een week door in West-Oekraïne en reisden vervolgens verder door naar Bulgarije.

Van hotel naar hotel 
In Bulgarije konden ze een paar maanden in een hotel verblijven dat gefinancierd werd door de Bulgaarse overheid, maar uiteindelijk liep dat programma af. Tetiana en Denys moesten daarom op zoek naar een nieuwe plek om te verblijven en kwamen terecht in Constanta, Roemenië, waar overheidsprogramma’s hen opnieuw hotels aanboden om te overnachten.

“Denys lachte altijd, als een kind van de zon. Maar toen de oorlog begon, kreeg hij nieuwe symptomen en besefte hij dat ons leven niet meer hetzelfde zou zijn.”

Het leven in hotels was erg moeilijk voor Denys. Ze moesten vaak van hotel wisselen wat erg verwarrend en stressvol was voor Denys. Hij was erg bang zijn moeder te verliezen. Toen de overheidssteun in Roemenië voorbij was, verhuisden Tetiana en Denys nogmaals, dit keer naar Boekarest. Daar vonden ze steun bij Habitat Roemenië, die een appartement voor de lange termijn voor hen regelden.

Nieuwe start
“Mijn zoon is rustiger geworden”, zegt Tetiana. “Eindelijk kan ik hem een paar uur alleen laten. Ik heb gelukkig ook medische hulp voor hem gevonden omdat hij constant medicijnen moet innemen.” Momenteel is Tetiana op zoek naar een baan, wat ze lastig vindt. Maar ze is erg blij dat ze haar leven nu weer kan opbouwen. “Bedankt voor de kans om een normaal leven te leiden!”